مدیرت محتوی به وسیله محیط هایی با قابلیت ورود کاربران طراحی می شود که کارفرما بتواند فرآیند های پلتفرم خود را مدیریت و راهبری نماید. آشید با طراحی داشبورد های مدیریتی به وسیله لاراول و یا JS ، مدیریت محتوی را برای کاربران خود فراهم ساخته است. یکی از مهمترین پارامترهایی که زمان طراحی وب، کاهش حداکثری درخواست های بین دو بخش فرانت و بکند است. برای مثال وقتی یک وب سایت لود می شود همه گزینه ها می تواند از سمت بکند برای فرانت ارسال و فرانت آن را نمایش دهد . یک منو را در نظر بگیرید که زمان طراحی وب سایت شامل گزینه هایی ماند درباره شرکت، محصولات، خدمات، مشاوره ، تماس با ما و ... است. شاید در سال حتی یک بار هم تغییر نکند. ( طبیعتاً محتوی داخلی محصولات همواره در حال تغییر است اما خود کلمه محصولات به عنوان منو هیچگاه تغییر نمی کند)

اینکه این منو را از سمت بکند برای فرانت ارسال کنیم از لحاظ سئو کار صحیحی نیست و باید در خود فرانت آن را مدیریت کنیم. استاندارد فعلی Request of Server عدد 89 می باشد که همواره در حال کم شدن در طول زمان است. اما در حقیقت در یک صفحه شرکتی معمول، میتوان این عدد را تا 20 مورد پایین آورد. اینگونه نتیجه گیری کنیم که در اختیار بودن تمامی گزینه های سایت در بخش مدیریت محتوی، نظریه ای اشتباه بوده و باعت عدم اهمیت گوگل در طول زمان و تحمل هزینه های اضافی تبلیغات می شود.

در بخش مدیریت محتوی که به آن داشبورد مدیریتی نیز گفته میشود . امکانات دیگری مثل داشبورد آماری نیز وجود دارد که به کارفرما امکان چک لحظه ای وضعیت وب سایت، میزان بازدید و حتی نمودار درآمد زایی پلتفرم را میدهد. تمامی امکانات ارائه شده در داشبورد با مدیریت سطح دسترسی قابل بخش بندی بوده و میان مدیریت و کارشناسان سیستم پخش میگردد.