سطح دسترسی در پلتفرم ها از سخت ترین بخش های طراحی پورتال و یا طراحی سایت می باشد. هر بخش و هر گزینه ای که در طراحی سایت روی آن کار شده میتواند دارای یک شرط باشد که این بخش را کاربر، اپراتورها، مسئول بازاریابی و ... مشاهده نماید و یا خیر.

اینکه سطح دسترسی را چگونه تعریف کنیم میتواند به خود ما نیز مربوط باشد اما گزینه های عمومی که بیشتر میان مهندسین برنامه نویسی مرسوم هست، گزینه های ذیل می باشد:

• خواندن یا مشاهده
• نوشتن یا ثبت
• اعمال تغییر و ادیت
• حذف و پاکسازی

ما به چهار شیوه میتوانیم به سطح دسترسی نگاه کنیم :

• شیوه دسترسی استاتیک

در این مدل هیچگونه تغییری در سطح دسترسی برای مدیر فراهم نبوده و کد نویس به نسبت نیاز مدیر، شخصیت های تعریف شده سیستم را مدیریت میکند.

• مزایا شیوه دسترسی استاتیک : سرعت کد نویسی در هر پروژه و تحویل

معایب شیوه دسترسی استاتیک : کاهش توانایی مدیر در لحظه، زمان بر شدن کل بخش سطح دسترسی در صورت  درخواست ثبت تغییرات در طول زمان برای تیم برنامه نویسی

• شیوه دسترسی کامل داینامیک: تمامی گزینه ها، فیلد ها، بخش ها برای مدیر امکان تعیین سطح دسترسی داشته باشد . برای مثال اضافه کردن تصویر در یک محصول با اجازه مدیر صورت گیرد و یا مثلا تولید محتوی بتوانند و بخش پشتیبانی نتواند این فعالیت را صورت دهد .

• مزایای شیوه دسترسی کامل داینامیک : در این مدل مدیر در بهترین حالت ممکن میتواند همه گزینه های وب سایت خود را برای خود مدیریت کرده و تمامی بخش ها را با جزئیات دسته بندی و تقسیم بندی کند.
• معایب شیوه دسترسی کامل داینامیک
• عیب شیوه دسترسی کامل: هر بخش کد دارای چندین خط دستوری می شود که در هر بار اجرا باید چک شود و میشود گفت کد ها بین دو تا 5 برابر افزایش پیدا کرده و از طرف دیگر تعداد ریکوئست های سمت سرور به شدت افزایش پیدا کرده و سرعت سیستم در کمترین حالت ممکنه قرار گرفته و به سرور نیز طبیعتاً فشار می آید.

• دسترسی داینامیک بر حسب منو و زیر منو

در این شیوه به جای اینکه همه گزینه ها در اختیار مدیر قررا گیرد تا سطح دسترسی به آن ها اعمال شود . در حد منو و ساب منو ( زیر منو ها ) در بخش مدیریت و داشبورد CMS  مجموعه بخش ها میان نقشه ها تعریف می شود. در این صورت مدیر میتواند با UX مناسب گزینه های خود را در تعداد منو بیشتری پخش نموده و این امکان را برای نقش ها فراهم کند که به میزان مد نظر آن بخش را مشاهده نمایند.

مزایای دسترسی داینامیک بر حسب منو و زیر منو : بهترین حالت ممکن با کمترین سرعت گیری در زمان لود برای این بخش است که مدیریت نیز بتواند بخش های مد نظر خود را به راحتی و بدون کد نویس مدیریت نماید.

معایب دسترسی داینامیک بر حسب منو و زیر منو : در صورتی که یک بخش دارای چند سیستم بخشی دیگر باشد مجوریم تعداد منو ها را بالا ببریم و از لحاظ UX به مسئله بر میخوریم .

• دسترسی مختلط استاتیک و داینامیک

راه میانه میان بخش های معرفی شده تا کنون این است از دسترسی داینامیک بر حسب منو و زیر منو استفاده کنیم سپس بخش های مورد نیاز در یک منو را از طریق سطح دسترسی استاتیک برای مدیر فراهم سازیم .

مزایای دسترسی مختلط استاتیک و داینامیک :این مدل با حفظ کمترین تعداد درخواست سمت سرور گزینه های داخل یک منو را نیز میتواند مدیریت کند و میتواند بهترین حالت ممکن شود.

معایب دسترسی مختلط استاتیک و داینامیک :این مورد اگر خوب مورد بررسی قرار نگیرد و روز اول بخش های مختلف تصویر سازی نشود و دستخوش تغییرات مرتبط شود خطر کثیف شدن کد های پلتفرم همچنین زمان بر شدن پروسه طراحی را در بر خواهد داشت.